برجسته کردن کنش سیاسی مجلس ششم اشتباهی بود که به ضربه‌ای علیه فعالیت‌های آن تبدیل شد.

موضوع امام موسی صدر در دولت خاتمی با جدیت پیگیری می‌شد...تمرکز گروه دوستی ایران و لیبی بر توسعه روابط اقتصادی و تجاری بوده است...روابط با لیبی می‌‌توانست به ارتقا منافع اقتصادی ایران کمک کند.

نظریه‌پردازان حزب توده، جهان را همانند استالین، به دو اردوگاه دمکراتیک و ضد امپریالیست، امپریالیست و ضد دمکراتیک تقسیم می‌کردند. شوروی، مدار و محور اردوگاه نخست تلقی می‌شد...به نظر احسان طبری کم بها دادن به دوستی به شوروی برای یک ایرانی «خطای محض» است...حزب توده سیاست خود را بر اساس «دفاع بی‌قید و شرط از سیاست‌های شوروی» گذاشت؛‌‌ همان معیاری که انترناسیونالیسم استالینی را مشخص می‌کند...بر مبنای سیاست‌های استالینی، احتیاجی به اتخاذ تصمیمات جمعی نبود. این سیاست در حزب توده هم اجرا می‌شد.